آبادانی زمان مطالعه شما: 1دقیقه 10 بازدید آبادانی به مفهوم آبادسازی، عمران و توسعه و آبادی، به‌طور كلی، به معنای معمور و مزروع، مترقی و پيشرفته، يا نوساز و بهبوديافته و به‌عبارتی، جايگاهی سرشار از آمادگی برای زيستن و بهره‌مندی از مواهب آن است. در همين چارچوب، آبادانی يعنی احياء يا جان دميدن و زندگی بخشيدن به هر پيكره خمود و كم تحرک، خفته و يا راكد و بی‌جان و به اصطلاح، احياء اراضی موات است. آبادانی را اغلب مترادف عمران می‌دانند، زيرا 2 واژه آبادانی و عمران در گويش فارسی بيشتر به‌صورت واژه‌های بديل يا مكمل و مؤيد همديگر به كار می‌رود. مفهوم عمران به آبادانی و تمدن اشاره دارد و از اين رو، يک پديده اجتماعی تلقی می‌گردد. بنابر تعريف فرهنگ بزرگ وبستر از واژه Development كه معادل‌های فارسی آن واژه‌هايی چون توسعه يا عمران (و در اينجا آبادانی) است، عمران يا آبادانی، به‌معنای فرايند رشد و افتراق و تطور طبيعی يک نظام طی تحولات متوالی، از حالتی ناقص به وضعيتی كامل‌تر و يا پيشرفت از يک حالت يا شكل ساده‌تر وجود به حالت يا شكل پيچيده‌تر در ساختار يا كاركرد آن وجود، آمده است. درعين حال، واژه عمران در برخی از متون علوم اجتماعی، قرينه واژه تمدن در نظر گرفته شده كه اين نيز بر تغيير، تحول، پيشرفت، ترقی و تكامل جامعه انسانی دلالت دارد. بانک جهانی در 1975 م در توصيف آبادانی (توسعه روستايی)، چنين نتيجه‌گيری كرد كه توسعه روستايی عبارت از راهبردی برای اصلاح وضع اقتصادی و اجتماعی گروه‌های خاصی از مردم است كه در واقع، قشرهای فقير جامعه بشمار می‌آيند. بر اين اساس، هدف عمران و آبادانی روستاها نو كردن جامعه روستايی و خارج كردن آن از حالت انزوا و پيوند آن به بخش‌های نوين اقتصاد ملی است. عمران روستايی فرايندی است متضمن افزايش مداوم توانایی‌های مردم روستاها برای دخالت و مشاركت بيشتر در محيط زيست و اشتغال خود كه اين نيز طبعاً بايد با توزيع عادلانه‌تر منافع حاصل از اين دخالت و مشارکت برای آنان توأم باشد. در اين ارتباط، 3 مطلب اساسی به قرار زير مطرح است:
